The psycho sweetheart

ΠΡΟΣΟΧΉ! Είναι ο πιο ορμητικός από όλους, μπαίνει στη ζωή σου σαν σίφουνας, δεν αναγνωρίζει όρια. Αυτός ο άντρας δεν έχει αίσθηση των ορίων του και συνεπώς, ούτε και των άλλων. Νομίζω πως συνήθως έρχεται από την Αφροδίτη. Έχει πολύ μικρή επίγνωση του εαυτού του. Δεν ξέρει ποιος είναι. Νομίζει ότι είναι αυτό που του έχουν πει οι άλλοι. Κυρίως οι γονείς του. Αν οι γονείς του τού λέγανε ότι ζωγραφίζει καλά, νομίζει ότι ζωγραφίζει καλά, ακόμη κι αν δεν μπορεί να σχεδιάσει παρά μόνο μουτζούρες. Επειδή, όμως, δεν θέτει τον εαυτό του υπό αμφισβήτηση, διαθέτει μεγάλη ικανότητα να πείθει για τα χαρίσματά του, τα οποία μπορεί και να είναι εντελώς ανύπαρκτα. Τα περισσότερα απ’ αυτά που λέει είναι εντελώς αβάσιμα. Λέει απλώς, αυτό που πρέπει να πει- καταπώς έχει μάθει- ανάλογα με την περίσταση. Δεν ρωτάει τον εαυτό του, δεν συμβουλεύεται αυτό που νιώθει, δεν έχει επαφή με τις ανάγκες του, απλώς λέει αυτό που έχει διδαχτεί ότι πρέπει να πει στην κάθε περίπτωση. Λέει πάρα πολλά ψέματα. Πολλά απ’ αυτά συνειδητά. Άλλα, επειδή είναι μπερδεμένος. Είναι πιεστικός. Είναι χειριστικός. Ο χειρισμός, η πίεση και ο έλεγχος είναι οι μόνοι τρόποι που ξέρει να σχετίζεται. Αυτούς τους άντρες δεν θα τους βρείτε κλεισμένους στα άσυλα, ούτε θα τους καταλάβετε από τη φαρμακευτική αγωγή που ακολουθούν. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Καμιά φορά μπορεί να είναι σε θεραπεία. Φροντίζουν να βρίσκουν θεραπευτές ανίκανους και πολλές φορές κακοποιητικούς και βλαβερούς. Πολύ συχνά είναι γοητευτικοί γιατί συμπεριφέρονται σαν έφηβοι. Φυσικά, όλοι σχεδόν οι άντρες συμπεριφέρονται σαν έφηβοι, αλλά αυτοί ακόμα περισσότερο. Οι ιστορίες που τους αρέσει να συζητούν είναι από τον καιρό της εφηβείας τους και της πρώτης νιότης τους. Λένε μεγάλα λόγια. Κάθε σχέση τους έχουν ανάγκη να είναι μοναδική, γεμάτη σύμβολα, οιωνούς και προφητείες. Χρησιμοποιούν ακόμα και στα σαράντα τους τη φράση «Από την πρώτη στιγμή που σε είδα…». Όπως είναι φυσικό, είναι τρομερά εγωκεντρικοί. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν καθόλου χώρο για τους άλλους. Οι άλλοι, κι ακόμα περισσότερο, η άλλη, είναι απλώς το πρόσωπο που έχουν επιλέξει για να ταιριάξει στο σενάριό τους, στην κατασκευή που έχουν φτιάξει μέσα στο κεφάλι τους, ανάλογα με τη φάση ζωής στην οποία βρίσκονται. Ενδεχομένως, αυτή η επιλογή να έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό τυχαία. Αν γνωρίσετε έναν άντρα και μέσα στην πρώτη εβδομάδα σας μιλήσει για τη μητέρα του, ίσως να πρέπει να προετοιμαστείτε για το ενδεχόμενο να έχετε να αντιμετωπίσετε έναν ψυχωτικό τύπο άντρα. Οι άντρες αυτοί δεν είναι ιδιαίτερα επιτυχημένοι, συνήθως. Είναι οξύθυμοι, εύθικτοι, και πολύ συχνά τσακώνονται στο χώρο εργασίας τους, ή λουφάζουν αλλά όλη τη μέρα παραπονιούνται και κουρδίζονται με τις αδικίες που γίνονται σε βάρος τους, με την ηλιθιότητα των ανωτέρων τους, με την ανικανότητα των συναδέλφων τους, με αποτέλεσμα να δημιουργούν ένα δυσάρεστο κλίμα στη δουλειά τους που δεν τους αφήνει να εξελιχθούν. Μην έχοντας ισχυρό πυρήνα οι ίδιοι, προσπαθούν να κρατήσουν το ενδιαφέρον των άλλων ζωντανό, με παιχνίδια και εξωφρενικές ιστορίες. Γενικά, σε κάποιον τομέα στη ζωή τους θα συναντήσετε το «εξωφρενικό». Είναι κι αυτό ένα στοιχείο της γοητείας τους.
Παραθέτω απόσπασμα από το βιβλιο του Hanif Kureishi, Something to tell you :
There was no doubt i'd long been fascinated by certain sorts of psychotic. I liked their focus and certainty, their lack of symptoms,the way they shrugged off the neurotic fears and terrors which made life so difficult for the rest of us. Psychotics appeared unworried, they could take a lot of criticism and made good politicians, leaders, generals. Unfortunately, their weakness was paranoia, which could become very severe. And with a psychotic like Wolf, there was conversation. There was even fine intelligence. But, after a short time, about half an hour, you begin to feel restless, irritable, registering the fact that your emotional world is not really present to the other person. Not only that, they seem to be bearing down on you with demands you cannot answer. You begin to feel suffocated, assaulted even. You might want to run away.