Οι γυναίκες

Θυμάμαι πάντα να περιτρυγυρίζομαι από γυναίκες.
Μανάδες, θείες, γιαγιάδες,
γειτόνισσες, φιλενάδες, γκόμενες,
μούσες, αγάπες, δασκάλες,
καθηγήτριες, ξαδέρφες, κόρες...

Οι γυναίκες κατουράνε καθιστές,
οι γυναίκες βγαίνουν απ' τη μήτρα περπατώντας,
οι γυναίκες πεθαίνουν όρθιες.

Όλες οι γυναίκες ονομάζονται Δαβίδ,
μυρίζουν ωραία,
κι όσες βρωμάνε είναι άντρες με μαστούς και αιδοίο,
ξέρουν ν' αγαπούν,
ξέρουν να χαιδεύουν,
ξέρουν να παρηγορούν.

Οι γυναίκες κλαίνε σαν να ιδρώνουν,
δεν κοιμούνται ποτέ,
τρώνε συνεχώς από λίγο,
κρυώνουν όλο το χρόνο πλην του Ιούλη,
έχουν αστεία γροθιά,
δεν ξέρουν μπάλα,
μιλάνε πολύ, τα θυμούνται όλα,
διαγράφουν,
λύνουν γρίφους, φτιάχνουν αινίγματα,
δε λένε αστεία- οι γυναίκες πάντα μιλούν σοβαρά.

Οι γυναίκες φωσφορίζουν στο σκοτάδι.
Οι γυναίκες πετάνε.
Οι γυναίκες μονομαχούν,
δεν αφήνουν ίχνη, καίνε φωλιές.

Από το βιβλίο του Δημήτρη Μητσοτάκη, Καυτή σούπα