Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

vodka

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011
Βότκα. Τώρα βότκα. Εδώ και πολλά χρόνια βότκα. Με βοηθάει. Η βότκα βοηθάει κάθε μοναχική ζωή. Η μοναξιά γίνεται σχεδόν ωραία με τη βότκα. Σίγουρα πιο υποφερτή, σχεδόν γοητευτική. Μια γυναίκα μόνη που πίνει βότκα και γράφει. Και κλαίει, αλλά αυτό μπορούμε να το παραλείψουμε για τις ανάγκες μιας ωραίας εικόνας. Πίνεις βότκα κι ανακαλύπτεις το Θεό. Ο Θεός είναι ο χρόνος. Αυτός ορίζει τη ζωή μας. Ακόμα και το πιο μεγάλο ταλέντο, ακόμα και ο πιο μεγάλος έρωτας, είναι στη δικαιοδοσία του χρόνου, στο έλεος του χρόνου. Σήμερα είναι ό,τι πιο σημαντικό κι αύριο δεν είναι τίποτα. Καθόλου. Ο χρόνος είναι αυστηρός. Αν δεν είσαι στην ώρα σου, δεν παίρνεις απλώς απουσία, παίρνεις ανυπαρξία. Πρέπει να είσαι έτοιμος ν’ αναγνωρίσεις τη στιγμή, τους σωστούς ανθρώπους, πρέπει να είσαι ώριμος, πρέπει να ξέρεις τι θέλεις, αν αγαπάς κα μέχρι πού, να είσαι θαρραλέος, να ρισκάρεις, να μην επαναπαύεσαι, να μην κάθεσαι πάνω στο φόβο σου, ούτε πάνω στο ποιος νομίζεις ότι είσαι, να είσαι έτοιμος ν’ αλλάξεις ανάλογα με το τι θες, με το τι έχεις ανάγκη, με το ποιον έχεις απέναντί σου και πόσο σημαντικός είναι για σένα. Αλλιώς, βότκα. Αλλιώς, μιζέρια, μικροαστισμός, δυστυχία, αλλιώς, πεθαίνεις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Όσο σε κρατήσει η βότκα και μετά πεθαίνεις. Μπορεί να μη σε κηδέψουν ακόμα, μπορεί να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να πάρουν χαμπάρι ότι πέθανες, να πάρεις χαμπάρι ότι πέθανες και να ξαπλώσεις επιτέλους και να κλείσεις τα μάτια, αλλά και η κηδεία είναι σαν το γάμο. Μια τυπικότητα, κάτι που απλώς τακτοποιεί κάποια πράγματα, για τη γραφειοκρατία. Κάτι που συγκεντρώνει ξανά μαζί τους συγγενείς. Για να χαρούν ή για να λυπηθούν, δεν έχει σημασία. Καθένας χαίρεται ή λυπάται τις δικές του προσωπικές χαρές και λύπες. Βότκα λοιπόν, αφού για τ’ άλλα δεν είμαστε ικανοί. Keep the spirit up, live on the spirit, since your spirit is absent.

1 σχόλια:

'Ανθρωπος στον Πλανήτη είπε...

Δεν απέχει από την αλήθεια αυτό που λες μωρό μου. Μάλλον είναι η μια μεριά της αλήθειας... Διότι υπάρχει και η απέναντι μεριά της αν σκεφτούμε ότι η αλήθεια μπορεί και να είναι ένας μακρύς διάδρομος. Και στις δυό του μεριές έχει από μια πόρτα. Έτσω ότι είναι έτσι, κι εμείς, το θυμάσαι, έχουμε ζήσει και στις δυο του μεριές. Το κλειδί και για τις δυό πόρτες είναι φυσικά η vodka! Κι εμείς, χα! Ξέρουμε να την χρησιμοποιούμε εδώ και χρόνια! Όσο κι αν της κάνουμε ψιλοαπιστίες με κάνα cosmopolitan ή campari ή και καμιά Ιόλη!!! Κι επειδή είμαστε σαν το πλανήτη μας (ο Ανθρωπος στον Πλανήτη μιλάει έτσι κι αλλιώς, τι περίμενες...) περιστρεφόμαστε συνεχώς κι αντιμετωπίζουμε εναλλάξ τη μέρα και τη νύχτα. Ή ακόμα καλύτερα γλυστράμε στον διάδρομο της αλήθειας σα να ειναι πασαλειμένος με φυτίνη, από τη μια μεριά του στην άλλη... και φυσικά γλυστράμε γιατί κάποιος μας σπρώχνει στην απέναντι μεριά ή μας τραβάει στην δική του. Στην μιά πόρτα ή στην άλλη. Η αλήθεια δεν είναι αποκλειστικά δική μας υπόθεση (δυστυχως...???)! Η μέρα μας κι η νύχτα μας διαρκούν όσο η αλήθεια που ζούμε το επιτρέπει. Τη νύχτα μας την έχουμε λατρέψει αλλά και την μέρα μας την έχουμε εκμεταλευτεί δεόντως. Φυσικά κι εμείς από τη μεριά μας τραβάμε ή λασκάρουμε το σκοινί κάποιου άλλου προς την αλήθεια μας ή μακριά απ' αυτή. Και πάει λέγοντας...
Και μην ξεχνάμε και τα σοφά μας ρητά : Ο άνθρωπος που ζει μόνος του ή θηρίο είναι (-είμαι θηρίο) ή Θεός (-είμαι και Θεά!)!!!
ή το ακόμα καλύτερο : Θα ντυθώ, θα πιω μια smirnof και θα βγω!!!
Έτσι κι αλλιώς... εμείς τα 'χουμε χτίσει αυτά τα μαγαζιά!
Σ' αγαπάω

Δημοσίευση σχολίου